zirnevis

این چند وقته مست باتوام...هر چند اگه خیال باشه ولی روحم محتاج این خیالِ...

تمام گوش هامو کَر کردم که واقعیتی از تو نشنوم...

به خودم هر روز وقت اضافی میدم به امید برگشتت...

هر شب به اشتیاق این میخوابم که شاید فردا واقعا برگردی...

این فردا را همین امروز بهم هدیه بده که روحم تشنه توست...

zirnevis...

روز عشق فقط روزیست که دستم توی گرمای دستت غلت بزنه

چشم هام خیره به لب هات

لحظه ای قبل از آغوشت...

بهشتی ابدی....

 

zirnevis...

قرار بود تو نباشی ولی هر روز خودم را گم میکنم...

 گم شده ام توی تاریکی نگاهت..صدایم کن...

شاید امیدی به بازگشتم پیدا بشه...

غرق شده ام...حرف بزن شاید نفسی پیدا کنم...

«خودم» را پیدا کن...این حوالی سرد است...

 

zirnevis...

دلبر جانم میدونی که دوس دارم زندگی صورتی را با تو بچینم...

دوس دارم پشت هر کدوم از اینا یه لبخند صورتی از تو باشه...

دلبر جانم، دامن صورتیمو بپوشم، چرخ بزنم تا زندگیمون رنگی بشه...

موهامو پریشون کنم تا بین رنگ ها پیدام کنی....

دلبرم، زندگی شیشه ایم منتظر توست...

دامن رنگیمو نقش قالی کردم ، هیزم ها میسوزند تا قامتت را از قاب در ببینم...

zirnevis...

(محسن_شفیعی) براى منى که نفس هايم رابا صداى قدمهايت کوک کردمبراى منى که نگاهم رابه راه تو دوختمبراى منى که با اولين نگاه و اولين کلام توحبس شدم در سينه گنجشکى که بى لانه بودتاب اين همه دورى ممکن نيستد zirnevis...

تو بی ثبات ترین عشقی که توی وجودم ثابت ترینی...

تو رفتنی ترین آدمی هستی که فقط به قلبم اومدی...

تو کمرنگ ترین احساسی هستی که توی وجودم حک شده...

کاش کمی میتونستم چشم هامو ببندم و خیالم راحت باشه که تو هنوز نرفتی...

کاش بودنت واقعی بشه و این حسرت برای همیشه تنهام بذاره...

قلبم کمی دیگه مونده با نبودنت بایسته و انتظار تو را بکشه..

بیا و از همون جایی که منو جاگذاشتی ببر...

من چشم هامو توی ایستگاه جا گذاشتم....

خنده هامو با خودت بیار عشقم...

zirnevis...

نمیدونم میدونی یا نه...

 

ولی گاهی  حواست نیست با گفتن «خانمم» چنان 

لرزه ای بوجودم میندازی که فرو میریزم و باز خودمو محکم میگیرم جلوی تو

که مبادا بفهمی و طوفانی بپا شه...

آدم دست خودش نیست...احساس اینقد چموشه که هر روز فکر میکنم رام شده

ولی باز با سر منو میندازه پایین...

چه کنم...نه سوارکار خوبی شدم که ازت دنیا دنیا دور شم، نه هوا شدم که لابلای موهات  آشوب بپا کنم...

من همونم و تو ....همون شو

zirnevis...

 بتو میگم گاهی ...

ولی برای من هر لحظه دلتنگتم...

چقدر سخته نگاهت کنم و توی چشمات غرق نشم...

هر لحظه که با هم میخندیم، میترسم...میترسم از روزی که باز دنیامو زیر و رو کنی...

این رویاااا، این امید، چه افسار گسیخته ای که هر روز با تو رویا میسازه و من هر شب خرابش میکنم...

دیگه طاقت قدم زدن تو رویای «ما»  تنهایی را ندارم...

یه موقع که دستمو گرفتی با هم میریم سراغ آرزوهایی که یکی یکی با رفتنت خاکشون کردم...

دستم را بگیر...

zirnevis...

اگه قرار بود سفره هفت سین دلم را برات پهن کنم

دلتنگی دلتنگی دلتنگی دلتنگی دلتنگی دلتنگی دلتنگی....هفت سین من است...

به هفت سین منم سر بزن و سال دیگه هفت سینم را با عشقت بچین...

zirnevis...

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم صید افتاده به خونم تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم؟ * بی من از کوچه گذر کردی و رفتی بی من از شهر سفر کردی و رفتی قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم تا خم کوچه به دنبال zirnevis...